Przyczyny zaburzeń odżywiania

 

W naszych czasach szczupła sylwetka kojarzy się z sukcesem, szczęściem, zdrowiem i silną wolą. O osobach z nadwagą myślimy, że są leniwe, zaniedbane i nie zależy im na sobie. Wydaje nam się, że atrakcyjny wygląd zapewni nam dobrą pracę i wysokie wynagrodzenie, że łatwiej będzie nam znaleźć odpowiedniego partnera, zyskać uznanie znajomych. Takie myślenie powoduje, że utrzymanie idealnej figury staje się dla wielu celem życia. To wszystko są przyczyny zaburzeń odżywiania.

Społeczna nobilitacja atrakcyjności fizycznej sprawia, że zarówno kobiety, jak i mężczyźni, pragną dorównać modzie i promowanym w mass mediach wzorcom i skupiają się na wyglądzie. Często to właśnie wygląd jest dla nas ważniejszy niż zdrowie, dobre samopoczucie, otoczenie. Frustracja związana z nieakceptowaniem swojego wyglądu może być przyczną rozwoju zaburzeń odżywiania. Najbardziej podatne są osoby młode, których osobowość dopiero się kształtuje. Mają one silną potrzebę określenia i zamanifestowania swojej tożsamości. Jedzenie jest jednym z tych obszarów, w którym mogą decydować o sobie, panować nad tym, co wybierają. A stąd blisko do zaburzeń odżywiania.

Do przyczyn powstawania zaburzeń odżywiania u młodych ludzi zaliczyć możemy:

• zmieniające się ciało i częste u nastolatków kompleksy, obwinianie się o niepowodzenia w szkole czy w życiu uczuciowym,
• obawa przed dojrzałością, dorosłością, której nie rozumieją, nie znają, a która jest przecież nieuchronna,
• częstą przyczyną jest niezaspokojenie potrzeby miłości, zrozumienia, bezpieczeństwa. Nastolatkom bardzo trudno „dogadać się” z rodzicami i często ich relacje są chłodne. Na przykład kompulsywne odżywianie jest jednym ze sposobów na wypełnienie emocjonalnej pustki, jaką odczuwa młody człowiek.
• wszelkie konflikty towarzyskie, odrzucenie przez osoby, na których danej osobie zależy, problemy z nauką (zaburzenia koncentracji są naturalne w tym wieku),
• naciski ze strony rodziców, którzy w dobrej wierze, wymagają od dziecka za dużo, oczekując wysokich ocen, posyłając je na dodatkowe zajęcia, konkursy, olimpiady itp. Bywa, że w ten sposób chcą zapewnić dziecku wszystko to, czego sami nie mieli, albo pragną, by dziecko realizowało ich niespełnione marzenia i ambicje.
• konflikty rodzinne, czyli rozwody, separacje, problemy z porozumieniem między członkami rodziny, budowanie nowych tzw. „patchworkowych” rodzin, a także dysfunkcje typu alkoholizm, przemoc domowa fizyczna lub ekonomiczna, pracoholizm rodziców.

Z pewnością nie wymieniamy tu wszystkich przyczyn, a tylko te najważniejsze. Indywidualne upodobania i skłonności, specyficzne sytuacje rodzinne czy szkolne, stres, również mogą być czynnikami zapalnymi. Przecież każde dziecko jest inne i inaczej będzie reagowało na otaczający je świat.